Temat 6 Akordy durowe
Ostatnim aspektem, który rozważymy w tej lekcji, jest reprezentacja niektórych z najważniejszych akordów. W teorii muzyki akordami nazywamy określoną grupę nut identyfikowaną według ściśle określonej reguły. Akord w najprostszej formie składa się z trzech nut, które tworzą triadę. W przypadku C-dur te trzy nuty to:
C E G
Bardzo łatwo jest znaleźć trzy nuty, które składają się na akord. Weźmy naszą skalę C-dur i ponumerujmy wszystkie nuty, które ją tworzą, od 1 do 8:
C, D, E, F, G, A, B, C
1 2 3 4 5 6 7 8
Oznacza to, że aby ułożyć akord C-dur, wzięliśmy pierwszą, trzecią i piątą nutę gamy. I ta zasada dotyczy konstrukcji wszystkich akordów. Użyj tego wzoru: każdy akord jest identyfikowany przez sekwencję 1-3-5. Uważaj jednak, aby używać tej sekwencji zawsze zaczynając od nuty, na której chcesz zbudować akord. Innymi słowy:
jeśli chcemy zrozumieć, z jakich nut składa się akord F, będziemy musieli odwołać się do wzoru 1-3-5, ustawiając F jako 1. Zatem w przypadku akordu F wzór będzie:
F, A, C
W rzeczywistości, jeśli zaczniemy liczyć od F (1), nuta A będzie trzecią (3), a C piątą (5). Spróbujmy akordu G:
G, B, D
Oto skrócony schemat budowy triad (używamy międzynarodowych nazw z uwagi na temat tego schematu):
Cóż, nadszedł czas, aby nadać naszemu akordowi geometryczny kształt. Wszystkie trzy zbudowane przez nas akordy (C, F i G) to akordy durowe. Co to znaczy? Dźwięk wszystkich tych akordów jest prawdopodobnie najbardziej naturalnym dźwiękiem, jaki wydaje się rozpoznawać nasze ucho. Zwykle budzi w słuchaczu poczucie radości i szczęścia. Gdybyśmy porównali to do pogody, powiedzielibyśmy, że brzmi to jak słoneczny dzień. Posłuchajmy tego. Co o tym myślisz? Cóż, przejdźmy do budowania akordu C-dur w kole chromatycznym. Weź gumkę recepturkę i połącz nuty C, E i G, a otrzymasz to:
Jak widać, jest to trójkąt skaleniczny, który nie ma żadnych szczególnych właściwości (poza tą, która obowiązuje dla wszystkich trójkątów: suma kątów wewnętrznych jest kątem prostym), ponieważ jest absolutnie nieregularny, a co za tym idzie, nie ma osi symetrii. Podobnie odstępy między C-E, E-G i G-C są również różne od siebie: C-E = 4 sT (2 T) E-G = 3 sT (1 T + 1 sT) G-C = 5 sT (2 T + 1 sT) I odwrotnie, jeśli zaczniemy od ściśle geometrycznego punktu widzenia i oznaczymy wierzchołki trójkąta literami tak, że A = Do, B = Mi, C = Sol i postępujemy zgodnie z ruchem wskazówek zegara, moglibyśmy uogólnić i powiedzieć, że: Trójkąt pochyły o kształcie (2 m – 1,5 m – 2,5 m) = akord durowy (4 sT) (3 sT) (5 sT) Jeszcze prostszym i bardziej bezpośrednim wskazaniem mogłoby być stwierdzenie, że trójkąt skalinowy, którego boki zachowują proporcję (zgodnie z ruchem wskazówek zegara) 4-3- 5, wskazuje akord durowy. Z czysto muzycznego punktu widzenia koło chromatyczne ułatwia zrozumienie, które nuty składają się na akord durowy. Wystarczy obrócić wewnętrzny dysk i ustawić na godzinie 12 nuty, które nadadzą nazwy nowym akordom, jeden po drugim. Na przykład, jeśli chcemy zrozumieć, które nuty składają się na akord H-dur, ustawimy B na godzinie dwunastej i czytając zgodnie z ruchem wskazówek zegara, przeczytamy nuty wskazane przez wierzchołki trójkąta skalinowego odpowiadające regule dla budowania głównych akordów. Wynikowa triada będzie miała postać: B D# F# (B).
